Blogi Muzeum Literatury
Słowo kluczowe: dzień bez ojca
Data dodania: 24 czerwca 2020

Dzień bez Ojca. Próbuję go opisać od dawna. Kiedyś napiszę, ale jeszcze nie dziś, nie wczoraj. Mam nadzieję, że wystarczy mi stylu i czasu, w końcu żyję o wiele dłużej niż jemu było dane.

„Było dane” to nie patetyczny ozdobnik. Kiedy ojcu wszczepiano sztuczną, szwedzką tętnicę z jakiegoś tworzywa, nie pamiętam jakiego, choć wtedy znałem wszystkie szczegóły, nie robiono mu złudzeń, nie dawano wielkich szans. Ale jakieś nieduże tak.

Kiedy jednak sztuczna żyła zawinęła się, zatrzymując krew i ojciec ledwo przeżył, termin śmierci określono mu bardzo dokładnie. Ma pan trzy lata – usłyszał po kilkunastu godzinach powtórnej operacji.

Przez ponad trzydzieści lat od jego śmierci żyłem w przekonaniu, że ta prognoza to było jakieś przybliżenie, jakieś może tyle, co najmniej. Tak to zapamiętałem, w młodości mamy za małą wyobraźnię na śmierć.

Później dowiedziałem się, że to nie było żadne co najmniej, żadne może więcej, lecz sucha informacja: taka proteza podtrzymująca krwiobieg działa trzy lata. I tyle, potem już nie da się jej wymienić na nową.

Trudno sobie wyobrazić, jak żyje się z taką wiedzą. Nie, nie trudno – nie sposób sobie wyobrazić, nawet jeśli samemu doświadczyło się śmiertelnego strachu. Mimo to próbuję, od lat, coraz częściej. Jak on z tym żył, jak mógł? Pamięć daje niejasne odpowiedzi, opowiada swoją historię, niebezinteresownie.

W końcu Go jednak przecież opiszę, kiedyś, gdy będę miał odwagę opowiedzieć ten dzień. Dzień bez Ojca. Dzień, w którym byłem zupełnie gdzie indziej, choć mogłem być koło niego.

Skąd miałem wiedzieć. Powinienem wiedzieć.

O autorze
Tomasz Tyczyński (ur. 1960), absolwent polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego; w latach 1989 – 1997 pracował w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk. W latach 90. ubiegłego stulecia (jak to brzmi!) teksty o literaturze publikował w prasie literackiej i periodykach naukowych (Potop, Studia Norwidiana, Pamiętnik Literacki, Studia Polono-Slavica, Społeczeństwo Otwarte, Krytyka), a także w Gazecie Wyborczej oraz Programie I PR. Współautor monografii „Literatura rosyjska XX wieku” pod red. Andrzeja Drawicza; zajmował się też polskim romantyzmem i Norwidem, rosyjskimi teoriami i manifestami literackimi, strategiami literatury wobec „doświadczeń granicznych”; doktorat o twórczości Aleksandra Wata i Warłama Szałamowa pisał, ale nie napisał. W latach 1995 – 2007 pracował jako dziennikarz, m.in. kierował radomskimi redakcjami wszelkiego rodzaju: radiową, prasową i telewizyjną, uprawiał publicystykę kulturalną i społeczną. Od 2007 roku kierownik Muzeum Witolda Gombrowicza, oddziału Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza.
Muzeum Literatury
Ostatnie wpisy
Archiwa
Blogi Muzeum Literatury
Copyright © 2010-2020 Muzeum Literatury